A ja tym mostem śmigałam 😀 ponad 10 minut!
Z Lizbony jadą autobusy o numerach 431,562,565 ,które przejeżdżają przez most,
w kierunku drugiego brzegu.
Flicker
Most Vasco da Gama ,jest najdłuższym w Europie- 17,3 km,
z czego 10 km, znajduje się na ujściach rzeki Tag.
Na miejscu dziewiątym w świecie.
Łączy dzielnicę Lizbony Oriente, z Montijo, miejscowością po drugiej stronie wody.
ARCHITEKT
Autorem projektu jest światowej sławy architekt,
lizbończyk, ARMANDO RITE.
Właściciel firmy konsultingowej i projektowej,
założonej w Lizbonie w roku 1982 .
Pracownia ma na koncie projekty 600 mostów
i zatrudnia w zależności od potrzeb, od 11- 50 najwyższej jakości pracowników.
Jedna z nagród, z 2015 przyznana przez
Francuskie Stowarzyszenie Inżynierii Lądowej.
RZEKA TAG
Rzeka Tag ( port. Tejo ,hiszp. Tajo),
Najdłuższa- 1007 km, rzeka Półwyspu Iberyjskiego (Wisła 1047 km).
wypływa po stronie hiszpańskiej z Gór Iberyjskich.
Po dotarciu do Portugalii, formuje naturalną granicę z Hiszpanią na odcinku 40 km.
W Lizbonie,wpada do Oceanu Atlantyckiego,tworząc ogromne rozlewisko,
i jak w Hamburgu Łaba (niem.Elbe) ,
rzeka przyczyniła się do powstania portu ,
który odwiedzają największe statki świata.
Rzeka Tag ,jest w sercu każdego Lizbończyka symbolem.
To stąd, z dzielnicy Belem wyruszali wszyscy znani odkrywcy.
To oni ,przybliżyli nam wiedzę o świecie.
To wielkie okno Portugalii.
PARK NARODOWY
Most położony jest na terenie Parku Narodowego,
w skład którego wchodzą między innymi: Sintra , Cabo da Roca i oceanarium.
Teren obfituje w wiele unikatowych gatunków fauny i flory.
Budowa mostu wymagała ogromnych działań logistycznych,
podporządkowanych rytmom przyrody.
Konieczne było również przesiedlenie 300 rodzin.
DANE TECHNICZNE
Rozpiętość centralnego wiaduktu wynosi 420 metry.
Na moście znajduje się sześć torów drogi,
które przy dużym nasileniu ruchu,mogą być przemienione w osiem.
Brak komunikacji pieszej.
Limit prędkości to 120 km/godz,a przy złej pogodzie
ograniczenie do 90 km /godz.
Wytrzymuje napór wichury o prędkości 250 km/godz.
Fundamenty o grubości 2,2 metra ,
znajdują się 98 metrów poniżej lustra wody.
Po moście przebiega autostrada A 12,płatna tylko przy wjeździe.
Most może również wytrzymać trzęsienie ziemi, 4,5 krotnie silniejsze
od tego,które nawiedziło Lizbonę w 1755 roku,
o wartości 8,7 w skali Richtera.
(pisałam szczegółowo przy okazji relacji z Lizbony )
Most ma gwarancję żywotności 120 lat.
Podzielony na cztery panele,każdą część wykonywała inna firma ,
całość nadzorowało niezależne międzynarodowe konsorcjum Lusoponte.
Budowano w latach 1995- 1998.
Prace nad wodą trwały 18 miesięcy.
Brało w nich udział 3.300 pracowników. Koszt to 897 ml €.
OTWARCIE
Uroczysta inauguracja nastąpiła 29 marca 1998, w pięćsetną rocznicę
odkrycia przez Vasco Da Gama drogi do Indii,
oraz otwarcia wystawy EXPO ’98 w Lizbonie.
Druga strona mostu, kierunek Montijo.Lizbona coraz dalej….Smutny widok 🙁
W Lizbonie jest jeszcze jeden most na Tagu.
Wiszący-Ponte de 25 Abril,oddany do użytku w 1966.
W roku 1999 dobudowano poziom kolejowy.
Podobny do Golden Gate.
Ma 2.227 m. i jest 27 na świecie pod względem długości.
Po zjeździe z mostu,zaczynają się widoki ,
kilometrami ciągnących się plantacji dębu korkowego.
To złoto Portugalii.
Uprawia się tutaj POŁOWĘ całej produkcji światowej korka.
Dąb ma żywotność 200 lat.
Korę zbiera się ręcznie,tylko na wiosnę,wówczas drzewo ratuje się wytwarzając swoisty plaster.
Korowanie jest przestrzegane bardzo restrykcyjnie -pierwsze u 25-latka,
następne dopiero po 10 kolejnych latach.
Jedno drzewo 15-18 w ciągu życia.
Bardzo chciałam do Lizbony,bardzo!
Przeczuwałam,że w tym mieście spotka mnie coś niezwykłego,tajemniczego…
Lizbona ok 1500.
Pragnęłam doznać wstrząsów 🙂
w słynnym żółtym tramwaju numer 28.
Jechać w dół i w górę,znowu w dół, stromo,szybko ,z moim lękiem wysokości .
I już ją mam !
Te kropki w kadrze, to samobójcze zwłoki much hiszpańskich,
jakkolwiek by to brzmiało 😀
Granica hiszpańsko-portugalska,
tam gdzie białe poziome paseczki 😀
KOGUT,symbol Portugalii a prawie jak godło.
Mniej patetyczny od naszego orła,kolorowy,krzykliwy,punktualny.
Przechadza się krokiem wolnym,acz dostojnym…
W dodatku lubi kobity 😀 wiele na raz,co oznacza że żyje jak basza.
W Lizbonie nie ma zabytków architektonicznych
jak w innych miastach Portugalii.
Nie ma gotyku,nie spotka się renesansu.
Poza wyjątkami, bo historia miasta dzieli się na dwie części przed i po 1755.
Torre de Belem .
Obiekt wojskowy,wybudowany przez Manuela I Szczęśliwego, w latach 1515-1520.
Na przestrzeni wieków, pełnił różne funkcje,łącznie z więzieniem.
Zamknęli tu nawet naszego Józefa Bema.
Dziś,jako pierwszy punkt programu do oglądania przez turystów.
Woda to rzeka Tag,która właśnie tutaj wpada w objęcia Oceanu Atlantyckiego.
Pomnik Odkrywców Geograficznych,nad samym brzegiem Tagu,w dzielnicy Belem.
Powstał w roku 1960,na pamiątkę 500-lecia śmierci księcia Henryka Żeglarza.
Poświęcony tym,którzy otwarli dla nas świat….
Autorem monumentu jest Jose Angelo Cottinelli.
Przed Pomnikiem Odkrywców znajduje się kamienna kolorowa mozaika
w kształcie Róży Wiatrów,
przedstawiająca podboje portugalskich żeglarzy.
Podarunek od Republiki Południowej Afryki.
Czy teraz ktoś odważy się zaprzeczyć, że moja noga stanęła na
amerykańskim kontynencie ? 🙂
Ascetyczny budynek Muzeum Sztuki Współczesnej.
Owoc palmy , trochę koloru w ten szary czas…
Żółty to kolor komunikacji,rozmów,kontaktów.
Widoczny z daleka.
Klasztor Hieronimitów wybudowany w 1502
na polecenie króla Manuela I Szczęśliwego,
w podziękowaniu za szczęśliwy powrót Vasco da Gamy z wyprawy morskiej.
Tutaj też , w 2007 podpisano Traktat lizboński.
Król Manuel I Szczęśliwy,
został pochowany w Klasztorze Hieronimitów z żoną, Marią Aragońską.
spoczywa tu również Vasco da Gama
Biblioteca Nacional de Portugal.
Vasco da Gama składa dary królowi Manuelowi I ,
z pierwszej wyprawy do Indii.
To były cudowne czasy dla Portugalii.
Podbite lub skolonizowane narody, przyczyniały się
do niesłychanego bogactwa.
Dwie tony złota rocznie,kamienie szlachetne,kilimy ,
metale,rękodzieło, wpływały do portu,
…i tania siła robocza,niewolnicy.
Bogactwo rozleniwia.Arystokracja z królem na czele głównie się bawiła,polowała,
bywała w operach i spotykała na mszach w setkach lizbońskich kościołów.
ALE ZMIENIŁO SIĘ WSZYSTKO ;
Joao Glama Stroberle.
1 listopada1755,godz.9,40.
Dzień Wszystkich Świętych
Kościoły pękają w szwach.
Pierwszy potężny wstrząs,po nim kilka coraz to dłuższych.
Ziemia się zatrzęsła!
Ziemia dosłownie się rozstąpiła ,
tworząc szczeliny dochodzące do 5 m szerokości.
Trzęsienie trwała 8 ½ min, 9 stopni w skali Richtera
i było najtragiczniejszym w dziejach ludzkości.
Pod gruzami kościołów zostały uwięzione tysiące modlących się ludzi.
Ci którzy mogli ,uciekali na największy plac Lizbony, Terreiro do Paço -plac Pałacowy.
Na sztychu Plac Pałacowy w trakcie trzęsienia ziemi i tsunami.
Woda zaczęła się cofać,by ostatecznie zamienić się w tsunami.
Fale dochodziły do 20 metrów wysokości,wdzierały się 250 m w głąb lądu
zalewając port i centrum Lizbony.
sendidosdovajar.com
Plac Pałacowy obecnie, Praca do Comercio , leżący przy rzece Tag.
Z 295 tys ludzi,zginęło 90.000
legło 85 % zabudowy Lizbony
Kataklizm unicestwił dobra intelektualne.
Dokumentację i mapy żeglarzy i odkrywców.
Wszystko pochłonęła ziemia bezpowrotnie.
Strużkami płynęło złoto,którym obficie pokryte były wieże lizbońskich kościołów…
O sile żywiołu świadczy ilość zabitych w pobliskim Maroku – 10.000 osób.
Wolter zadał słynne filozoficzne pytanie ;DLACZEGO LIZBONA ?…..
Kościół de Sao Domningos z XIII wieku,
został mocno poturbowany podczas trzęsienia w 1755 i pożaru w roku 1959.
Ale przetrwał. Pozostawiono go w stanie zastanym, in memory.
Klasztor karmelitów św Rocha.Nie remontowany.Pozostawiony również in memory,po trzęsieniu ziemi.
Góruje na wzgórzu w centrum Lizbony
Klasztor karmelitów im św.Rocha w 1755 roku,przed tragedią.
Alfama,najstarsza i najpiękniejsza dzielnica Lizbony. Kościół i klasztor Sao Vicente de Fora.
A teraz atrakcja dla podniebienia.
Marta prowadzi mnie do miejsca,
gdzie zawsze stoi kolejka,jedna z dwóch w tym mieście.
To cukiernia,której nazwę widać na filiżance i
na bruku przed wejściem: PASTEIS de BELEM
Najsłynniejsze ciasteczka,Pastel de Belem, których powstanie datuje się na wiek XVIII,
stworzono w klasztornej kuchni Hieronimitów,z zamysłu,aby nic się zmarnowało.
Zakonnice,używały białek do krochmalenia swoich szat.
Z żółtek wypiekano ciasteczka,które następnie sprzedawano do pobliskiej cukierni.
Kiedy w roku 1834 likwidowano w Portugalii klasztory ,siostry sprzedały cukierni recepturę.
Lokal prowadzą do dziś, potomkowie pierwszych właścicieli.
To ,przypominające kształtem i wielkością naszą babeczkę,
składa się z chrupiącego,gorącego ciasta francuskiego,
oraz masy,podobnej do budyniu.
Budyń to jednak nie jest,a co naprawdę, to sekret recepty firmy.
Bardzo smaczne i niedrogie.
Kawa i to małe cudeńko,niewiele ponad 2 €.
THE GUARDIAN wpisał Pasteis de Belém na 15 miejsce,
delikatesów kulinarnych świata.
Pomieszczenia wyłożone są XVIII wiecznymi płytkami azulejos.
W sześciu salach,trzech małych i
trzech dużych,
w których ruchem steruje pan w uniformie ,
sprzedaje się rocznie ...6 milionów ciasteczek.
Rekord dzienny to 55 tysięcy.
Są i inne, na wynos 🙂
Największymi literami napisana jest informacja dotycząca klubu Fado .
To gatunek nostalgicznej muzyki,wykonywanej wyłącznie w Portugalii.
Śpiewakowi,kobiecie lub mężczyźnie,towarzyszą dwie gitary.
Tematem jest trudna,bolesna,destrukcyjna miłość i skomplikowane losy ludzkie.
Tak jak w każdej muzyce folkowej.
Tak jak w bluesie,którego uwielbiam.
Mówi się nawet,że FADO, to BLUES Portugalii.
PRZEPIĘKNY utwór w wykonaniu ikony fado, Amalii Rodrigues
ur.23 lipca 1920, zm.6 października 1999.
Amalia na azulejos.
Jak bardzo jest wielbiona przez naród,
niech świadczy fakt,że po jej śmierci ogłoszono żałobę narodową.
Panorama Lizbony od strony rzeki Tag. 575 płytek.
Dworzec Rossio w Lizbonie znajduje się przy placu Pedra IV.
Stąd odjeżdżają pociągi do Sintry.
Do 1957 był Dworcem Głównym.
Zaprojektowany przez José Luís Monteiro
i wykonany w latach 1886-1887.
Dwa symbole Lizbony na jednej płytce.
Tramwaje w Lizbonie, to bliźniacze wagony tych,z San Francisco w CA.
Zostały sprowadzone do stolicy Portugalii,
kiedy to w roku 1902, zastąpiły tramwaje konne.
Nazywano je Americanos,obecnie Remodelado.
Na trasie linii 28 znajduje się najbardziej stromy podjazd na świecie ,
wynoszący 145 % odchylenia.
Jest też kilka zjazdów, o odchyleniu 120 %.
Druga kolejka w Lizbonie stoi na przystanku do dwudziestki ósemki.
Pasażerowie dzielą się na grupy,a szczęśliwcy już wewnątrz, tak manifestują radość 🙂
Jedziemy !!!!! pięknym ,drewnianym wehikułem 😀
Speed ! ! Za to jak trzęsie 😀 😀 😀
Już nie dało się sfotografować tego pięknego muralu.Zaczęło się …..
Ulice Lizbony,w ciągu pół godziny,zamieniły się w rwące potoki.
Stanęła cała komunikacja miejska,
słychać było tylko ryk wody i uderzające w nią strugi deszczu.
Dla mnie bardzo uciążliwego,bo w tym miejscu musiałam się przeprawić.
Kombinowanie na nic się nie zdało,bo woda płynęła z trzech ulic.
I tak deszcz,który kocham,wypiął się na moją atencję 🙁
Miłość jest trudna ,ale trzeba walczyć.
Kiedy wkroczyłam do tej rwącej rzeki,rozległy się oklaski okolicznej publiki.
głównie właścicieli sklepów.
Brodząc po kolana,a w niektórych miejscach wyżej :),
przedarłam się na drugą stronę.
Suszyłam się kilka godzin,skutecznie pomagały szklaneczki Porto 😀
Ale tej przygody,NIGDY nie zapomnę !!!
Costa Fortuna włoski statek zbudowany w 2003.
Na pokładzie 3470 pasażerów,
obsługi 1027 osób,
długość 272,2..piękny kolos pozuje do mojego zdjęcia 😀
Flicker
