COCO CHANEL agentka nr F 7124

 

Jak multimilionerka została agentką nr F 7124  o pseudonimie „Westminster”?

 

W roku 1970  jej znak firmowy wynosił równowartość 19 miliardów $ netto,
co dawało jej status najbogatszej kobiety w historii.
Wpisana na listę 100 najbardziej wpływowych osób XX w przez magazyn Time.

Kim była  Gabrielle Bonheur Chanel ?

Rewolucjonistka która zostawiła światu perfumy,

perły

małą czarną

********************

Chanel urodziła się 19 sierpnia 1883 w szpitalu  dla ubogich,
prowadzonym przez siostry zakonne
w Saumur,w Dolinie Loary.

Gabrielle Bonhuer,zakonnica odbierająca poród,
została matką chrzestną,darując jej dwa swoje imiona.

Horoskop Chanel jest dla znawców wyjątkowy ,niezwykły.
Wpisana jest  samotność dzieciństwa w klasztorze ,
splendor, bogactwo i sława w życiu dorosłym.

Ale przede wszystkim,kontakty z wpływowymi i bogatymi mężczyznami.

Urodziła się w bardzo silnym lwie.
Patron całe życie ją rozpieszczał, a i ona go kochała.

Matka Jeanne Eugenie Devolle,niezamężna praczka ,zapamiętana przez córkę jako chuda inwalidka,
poślubiona została przez ojca rok po urodzeniu Gabrielle,
ich drugiego dziecka.
Na świat przyszło jeszcze trójka rodzeństwa.

Cała rodzina gniotła się w jednej izbie
w miasteczku Brive-la Gaillarde , 380 km od Saumur.
Zmarła mając 32 lata z ubóstwa,kolejnej ciąży ,zapalenia płuc.
Gabriella kończyła wówczas 11 lat.

Ojciec Albert Chanel ,wędrowny handlarz uliczny
sprzedawał ubrania i bieliznę.
Żył koczowniczym życiem, podróżując do i z miast targowych.
Rodzina podążała za nim mieszkając w tanich,obskurnych warunkach.

Po śmierci żony wywiózł dzieci

do oddalonego o 14 km Aubazine i tam  porzucił.
Braci przyjęła rodzina chłopska,
trzy dziewczynki przekazano zakonnicom,
które prowadziły sierociniec w murach  XII-to  wiecznego klasztoru.

Opactwo cystersów Aubazine,kolos w środku pustkowia.
Małe kręte uliczki w dół  do wioski, mającej niewiele ponad  800 mieszkańców.

W sierocińcu Gabriela spędziła siedem lat, do 18 roku życia,

ucząc się   fachu krawiectwa.
Zapamiętuje detale;

wzory na oknach,kamiennych podłogach,układ schodów,
klasztorną paletą kolorów czerni i bieli.
Wiele elementów wplata w późniejsze  projekty.

Okno klasztorne: gotowe opakowanie perfum,
pierwszych „piątek ” z 1921 roku.
A piątka-bo miała być  jej szczęśliwą liczbą,
jak gwarantowała wróżka.


Miłośniczka piękna..

Opuszcza klasztor,nie decydując się na przywdzianie habitu.
(Choć wraca kilkakrotnie do sióstr już jako osoba znana,
w Aubazine nie ma najmniejszej informacji na jej temat)

Przeorysza  kieruje ją do szkoły Notre Dame

w mieście Moulins ,religijnej instytucji prowadzonej przez kanoników,
gdzie przebywa już  jej ciotka Adrianna,równolatka.


Podejmują wspólnie pracę na rue de l’Horloge w widocznym na zdjęciu
sklepie po lewej z koronkami i draperiami.( (Dentelles-koronka)
Obie zamieszkują na poddaszu nad sklepem.

Stan obecny.

W wolnych chwilach  pracują dla pobliskiego krawca,
szyjąc spodnie dla kawalerii.

Panowie po przymiarkach 😀 zapraszają dziewczyny
do pobliskiej La Rotonnde w której mieści się Le Grand Cafe.

Stan obecny

Gabrielle nie szycie widziała jako przyszłość ,ale śpiewanie.

Po pracy,wieczorami w Le Grand Cafe,
pragnie zostać szansonistką.
Dostaje angaż jako „pauseuse”,
wypełniając czas pomiędzy występami artystów zawodowych.

Oficerowie z pobliskich koszarów,
gorąco dopingują Gabrielle.

Piosenka o dziewczynie ,która straciła psa.
Tytuł :Qui qua Coco ?(Czy ktoś widział Coco?)

Skandowany tytuł,przywarł  jak przydomek.

Gabrielle przedzierzgnęła się w COCO.


Koszary w Moulin.

Stan obecny.

Narodowe Centrum Kostiumów Scenicznych
zaprojektowanych przez wielu znanych dizajnerów,w tym Coco Chanel.

Kawalerzysta Etienne Balsan  zobaczył Coco w La Rottonde,

i zakochał się od pierwszego wejrzenia.
Bogaty spadkobierca firmy zaopatrującej armie w mundury,
zasiedziały w zamku

Chateau de Royallieu,
prowadził hodowlę koni ,które wystawiał na  wyścigach.
Kochał je,rozumiał,był trenerem ,jeźdźcem,najlepszym hodowcą we Francji.
Przygarnął Coco, dziewczynę o czarnych kędzierzawych włosach,

niewykształconą szwaczkę, pełną uroku i aspiracji .


Mieszkała z nim w zamku kilka lat,nauczył jazdy konnej,
jedzenia ostryg ,wprowadził na salony.


Czuła się przy nim bezpieczna.
Jednak,dwukrotnie odrzuciła prośbę o rękę.

To on sfinansował pierwszy sklep w Deauville.
W 1909 Chanel przeniosła się do Paryża,on odstąpił jej  swoje mieszkanie.

Balsan pozostał kawalerem , okazywał dożywotnią lojalność wobec Chanel.
Nigdy nie zdradził  sekretów swojej kochanki.
Pozostali w przyjaźni do końca jego życia w 1953.


Ciotka  Adrianne i Coco przed pierwszym
swoim sklepem w modnym nadmorskim kurorcie
Deauville w Normandii.

Stan obecny


Artur Boy Capel, bogaty Anglik ,przyjaciel Balsana,
w którym bez pamięci zakochała się Coco.

Finansista,polityk i armator, miłośnik gry w polo,
wielbiciel koni i pięknych kobiet.
Urodzony w 1881 roku w East Sussex,
był starszy od Chanel  o 2 lata.


Capel został przedstawiony  Coco w 1909 roku
przez przyjaciela, jej chłopaka  Etienne Balsana.
Gabrielle wkrótce została kochanką Capela,
a ten w roku 1910  sfinansował jej pierwszy butik w Paryżu,


przy słynnej 31 Rue Cambon.

Wówczas powstał znak firmowy:
odwrócone,lecz splecione dwa C:  Capel-Chanel.
A splot liter,jak na witrażu w sierocińcu.

Arthur Capel w roku 1918 ożenił się z
Dianą Wyndham ,arystokratką z którą miał dwie córki.

Nigdy jednak nie zerwał kontaktu z Coco.
Ich romantyczny związek trwał 9 lat, aż do śmierci Capela,
w wypadku drogowym 22 grudnia 1919,


w Cuers w Prowansji.Miał wówczas 38 lat.

Jechał rzekomo na spotkanie świąteczne z Chanel.


Pochowany z honorami wojskowymi w  Frejus
na Lazurowym Wybrzeżu, 24 grudnia tegoż roku.

W miejscu wypadku stoi pomnik z epitafium :
Pamięci kapitana Arthur Capela, członka Legii Honorowej Armii Brytyjskiej,
który zmarł w tym miejscu w wypadku 22 grudnia 1919.

Pęknięta opona Rolls-Royca , odrzuciła samochód do rowu.
Arthur Capel zginął na miejscu,kierowca został ciężko ranny.
Coco dostaje wiadomość w nocy.
Dojazd po 18 godzinach, nie pozwala jej zobaczyć go po raz ostatni.
Trumna jest zamknięta.
Nie chce uczestniczyć w pogrzebie ,jedzie na miejsce kraksy ,
gdzie wciąż leżą powyginane części samochodu.
Tam oddaje się rozpaczy.
Funduje pomnik-krzyż i odwiedza go latami.

Obecnie pomnik jest w złym stanie ,
dziennikarze nawołują do zachowania spuścizny Chanel.

Do końca życia twierdziła ,że Arthur Boy Capel ,był miłością jej życia

Lata dwudzieste ,to początek prosperity.
Coco kupuje kamienicę przy Rue Cambon 31,
na drugim piętrze urządza apartament prywatny.

W początkowym okresie zatrudnia 300 szwaczek,docelowo 4.000.

Cambon 31 w roku 1890,przed dotknięciem czarodziejskiej różdżki Chanel

i po

Z czasem przejmuje sąsiednie kamienice,obecnie jest ich pięć .

***************************

Mężczyźni


Jeana Cocteau zaprzyjaźniony  z artystką powiedział:
Chanel była „pederastą”;
jej seksualny apetyt był męski;
wyruszała na podboje miłosne jak mężczyzna.

1920 Igor Strawiński

Strawiński pracował gościnnie w Operze Paryskiej nad Balletes Russes,
Coco projektowała kostiumy .
Maestro poszukiwał lokum dla rodziny,
Chanel odstąpiła swoją willę na obrzeżach miasta.
Sama oczekiwała go w Ritzu.

Igorze, jesteś żonaty, mówiłam mu.
Kiedy twoja żona Catherine się dowie…
A on, bardzo po rosyjsku: Ona wie, że cię kocham.
Niby komu, jeżeli nie jej, mógłbym się zwierzyć z czegoś tak wielkiego.

1921Pablo Picasso

W środowisku byłam zainteresowana tylko Picassem,
ale on był zajęty.

Czekała.
Byłam ogarnięta namiętnością.Był podły.
Fascynował mnie jak jastrząb, przepełniał mnie strachem.
Czułam, kiedy zjawiał się w pobliżu:
coś się we mnie kuliło.
Nie wiedziałam jeszcze, że już jest,
ale czułam, że wszedł do pokoju.
I wtedy go zauważałam.
patrzył na mnie w taki sposób
że drżałam – pisała projektantka.

1921 poeta Pierre Reverdy

Był dla niej bardziej mentorem ,niż kochankiem.
Trwał przy niej za plecami innych mężczyzn.
Każde słowo głoszone i pisane  przez Chanel,
było jego autorstwa.Szybko wycofał się z życia publicznego.

1921/22 Książę Dymitri Pawłowicz Romanow

Niezwykle przystojny i popularny w Rosji.
Przewidziany na cara w wypadku śmierci
chorującego na hemofilię  carewicz Aleksego.
Brał udział w spisku i morderstwie Rasputina.
Związek był prestiżowy,ale wymagał jej finansowego wsparcia.
Książę szalał za Chanel,podarował jej sznur pereł ze skarbca ostatniego cara Rosji.
Kiedy jednak na horyzoncie pojawił się inny adorator z grubym portfelem ,
Chanel powiedziała:
Wybrałam tego,który mnie lepiej chronił  😀

1923.   Hugh Richard Arthur Grosvenor, 2nd Duke of Westminster zwany Bendorem,
najbogatszy człowiek w Anglii.

ciekawostka :pierwszą żoną księcia była siostra naszej Daisy von Pless z Pszczyny.

Na jachcie księcia 1928.

Na wyścigach.

Księcia poznała w Monte Carlo w 1923, miała czterdziestką na karku,
i zjawiskowy wygląd.

Jego wyrafinowane  uwodzenie obejmowało wysyłanie łososia,
którego złowił w Szkocji, samolotem,
dostarczanym do Coco w Paryżu,
wraz z naręczami kwiatów i owocami ,uprawianymi w jego ogrodach.

Pierwsza notatka  w księdze wydarzeń dworu, oprawiona w skórę
w której pojawia się jej imię
to 27 maja 1925,
z informacją,że złowiła 9 kg łososia w wodach księcia.
Dwa lata później była już autorką większych sukcesów w fishingu,
czego nie omieszkał zauważyć ktoś bardzo ważny.

Dołączył do nich na tydzień, początkiem 1927.
Churchill pisał do żony:
Coco jest tu zamiast Violet ( Nelson,druga żona księcia )
Łowi od rana do wieczora,a za dwa miesiące zabiła  50 łososi.
Jest bardzo miła,naprawdę jest silna i zdolna
do władania mężczyzną lub imperium.

20.01.1929 z synem premiera Randolphem.

To zdjęcie było przedmiotem kpin Brytyjczyków,
bo premier prezentuje się jak Benny Hill 😀

Romans Coco z księciem Westminster trwał 6 lat,
bo w roku 1930, kolejny kochanek ożenił się.
Po raz trzeci.
Z zupełnie inną, śliczną panią.


Loelia Ponsonby

ciekawostka :Nowa żona została przedstawiona Coco,
po czym w swoim pamiętniku zanotowała:
W drodze do paryskiego mieszkania Bendor zatrzymał się ,
by kupić  coś w Van Cleef &Arpels  (Dom jubilerski przy placu Vendome)
Kiedy wyszedł ,poklepał się po kieszeni i powiedział
Nie dla ciebie.

1931 Paul Iribe
Po lewej,w grubych okularach,
podparty na wprost to Igor Strawiński.

Ilustrator ,dekorator i projektant,również mebli i biżuterii .
Romans trwał cztery  lata ,w tym czasie Iribe próbował dociec
przyczyny rozbuchanego stylu życia Gabrielle.
Mówił bez ogródek że jest prosta.
Dopytywał po co gromadzi tyle przedmiotów,po co jej tyle pokoi i służby.
Zarzucał ,ze nie potrafi cieszyć się naturalnie,bez podniet ekonomicznych.
Mówił wprost :Nie znoszę ludzi bezużytecznych, nierozsądnych wydatków i skomplikowanych istot.
Ale trwał z nią z miłości ,aż do owego pechowego dnia
21 września 1935,kiedy to padł martwy podczas gry w tenisa.
Zdarzyło  się to w willi  Chanel La Pausa ,
wybudowanej przez księcia Westminster dla Coco-na jej oczach.
Długo nie mogła otrząsnąć się z tego przeżycia.

Ciekawostka :willa jak podaje NYT  w roku 2013
została wystawiona do sprzedaży za 52 miliony $.

1937 Serge Lifar (Siergiej Michajłowicz Lifar )


Ukrainiec ur.1905 w Kijowie,
profesor ,artysta tancerz ,choreograf,
przywrócił Francji zainteresowanie baletem.
Dla Opery Paryskiej stworzył 45 przedstawień.

1938 Salvator Dali


Chanel rozbiła małżeństwo malarza,
przez kilkumiesięczny romans.
Po latach,lekceważąc sprawę
stwierdziła że uwiodła Salvatore na złość Gali,
której nie znosiła.
Z listów Dalego do Coco wynika ,
że był w niej zakochany i ją uwielbiał.

Dali w książce Ukryte twarze z 1944
W mało zawoalowany sposób charakteryzuje słynne postaci.
O Chanel pisze ,że jej kochankami były między innymi:

Księżna Antoinetta d’Harcuort,
Misia Godebska
Maria – Helena Arnaud.

Luchino Visconti

Zauroczony  hrabia- reżyser-gej
powiedział że jej obiady ,
jedno z najbardziej pożądanych zaproszeń w Paryżu,
były pełne najbardziej błyskotliwych,
sławnych i interesujących osób i spostrzeżeń.
Ale to co naprawdę interesowało Chanel, to wpływy.

Christian Berard zwany Bebe.


Znakomity projektant mody,rysownik.
Jego autorstwa były kostiumy do filmu Piękna i bestia Jeana Cocteau .
Reżyser po jego śmierci zadedykował mu następny swój film Orfeusz.

Cecil Beaton

Postać wybitna w świecie mody.
Genialny  kostiumograf,scenograf ,fotograf,
pracował głównie dla redakcji Vouge i Life.
Laureat trzech Oskarów za kostiumy i scenografię My Fair Lady i Gigi.
Wylansował Twiggy,został oficjalnym fotografem rodziny królewskiej.
Jego znane zdjęcia to Audrey Hepburn w Śniadaniu u Tiffaniego ,
Marlena i wiele, wiele znanych gwiazd.


Zdjęcie Coco Chanel najbardziej klasyczne z klasycznych Cecila Beatona.
Zrobiłam je podczas wernisażu wystawy
Obrazy mody .Arcydzieła na przestrzeni 100 lat
w Muzeum Sztuki w Hamburgu.

Cecil nie był zainteresowany awansami Coco,
jego serce skradła Greta Garbo <3

1939 Apel les Fenosa i Florensa.


Kataloński rzeźbiarz urodzony i wykształcony w Barcelonie,
przyjaciel Picassa,uciekinier z Hiszpanii  przed Wojną Domową.
Zmarł w roku  1988, pozostawiając bardzo wiele
dzieł w różnych miejscach Europy.
Wielokrotnie nagradzany.
Romans krótki,ale bardzo intensywny.

W roku 1937, Chanel wynajęła 188 m² apartament na trzecim piętrze,
z widokiem na plac Vendome w Hotelu Ritz.

Do pracy miała 5 minut 😀

Dziś apartament Chanel w Ritzu do wynajęcia :18.000 € za noc …

 1940 Hans Gunther von Dincklage (lub Dinklage) pseudonim Spatz, (Wróbel 😀 )

Piękny mężczyzna o cechach aryjskich,
dżentelmen z tytułem barona,gestapowiec,
w najlepszym wieku dla mężczyzny- 45 lat,
zawładnął zmysłami 58-letniej Gabrielle Chanel.

Dincklage, (po prawej) attache niemieckiej ambasady (wersja oficjalna )
zamieszkał z Chanel w jej apartamencie w Ritzu.
Hotel był zajęty przez Niemców.
Drugie piętro zajmował Goering,pozostałe inni niemieccy dygnitarze.
Kwitła miłość francusko-niemiecka ,
a damy prowadzające się z Niemcami
nazywano horyzontalnymi kolaborantkami (od pozycji).
W Paryżu wybuchł skandal,potępiający projektantkę.
Coco zamknęła swój dom mody, (jak się podejrzewa z powodów ekonomicznych
nie patriotycznych ),
ale nie zaprzestała sprzedaży Chanel 5,niemieckim żołnierzom.

Goebels wychodzący z Ritza 1940.

Wiosną 1943 ,bezinteresowny, zakochany von Dincklage,
zaproponował szefom atrakcyjną ofertę;
zgłosił kochankę do szpiegowania.
Dokładnie z dokumentu wyczytać można:
proponuję usługi Coco Chanel (lesbijki) ze sławnej firmy perfumeryjnej,
które pozwolą wykorzystać jej anglosaskie
kontakty dla dobra niemieckich służb wywiadowczych.

Mocodawcy skorzystali z propozycji,bo Coco otrzymała i numer i pseudonim;

Agent Nr F 7124 pseudonim Westminster (od dawnego kochanka).


Walter Friedrich Schellenberg
(w obiegu  to zdjęcie funkcjonuje fałszywie jako Dincklaga),
wyższy funkcjonariusz SS,szef wywiadu,zaprzyjaźniony z Coco
na tyle,że uczestniczyła ze swoim baronem,
w jego pogrzebie  w Turynie w roku 1952.

Po wojnie ,tak jak inni kolaboranci i układający się z wrogiem,
została zatrzymana.

Aresztowali ją Amerykanie,którym rozdawała flakony Chanel 5,tuż po ich wkroczeniu do Paryża 😀
Jednak uwięzienie nie trwało długo,zaledwie kilka godzin.
Interweniował dawny przyjaciel sir Churchill,
na prośbę księcia Westminster.
Kochankowie,Coco i Dincklage uciekają do Szwajcarii i pozostają parą do 1950.

Lozanna Chanel i Dincklage 1949
Villars sur Ollon, Canton de Vaud, Szwajcaria (źródło Paris Mach)

stan obecny

W 1954, Chanel wraca
do apartamentu w Ritzu.
Dincklage jedzie do Hiszpanii,
umiera na Majorce w roku 1974.
Gabrielle ponownie otwiera swój dom mody,
który zamknęła na początku wojny,
ale wszytko się już jest inne…


Nie godziła się ze zmianami,ani w modzie ,ani w swoim otoczeniu.
Pomstowała na spódniczkę mini i styl prezentacji odzieży.
Coraz bardziej odizolowana……

Coco Chanel pozostała niezamężna.
Zmarła w wieku 87 lat, 10 stycznia 1971 roku w paryskim Ritzu.

Uroczystości pogrzebowe odbyły się w kościele św Magdaleny w Paryżu.

Pochowana w Lozannie na cmentarzu Bois-de-Vaux Cemetery.Strzeże ją pięć lwów.

W jej szafie znaleziono tylko trzy sukienki..


i kolekcję sztucznej biżuterii.

Na temat Coco Chanel,fenomenu XX wieku napisano wiele książek.
Ale od kilku lat mówi się o ciemnej stronie Gabrielle.
Wiadomo że była morfinistką , heroinistką i nałogową palaczką
(żółte palce,znak firmowy gwiazdy)
były pracownik CIA,dziennikarz,Hal Vaughan
po wielu latach poszukiwań w archiwach francuskich,angielskich i niemieckich,


wydał książkę Sypiając z wrogiem.
Udowadnia,że Chanel była amoralną,zimną oportunistką,
etycznie bezwzględną,która tymi metodami wywalczyła sobie drogę na szczyt.
Jeśli dla własnego interesu należało przespać się z nazistą,
wrogiem,to czemu nie ?
Dzięki temu całą okupację miała samochód,kierowcę i benzynę,co było niecodzienne.


Aby zachować swoją fortunę, godzi się szpiegować,
denuncjować zaprzyjaźnionych Żydów-współudziałowców.

Słynna historia:
zgłosiła Niemcom, że 90% praw do perfum Chanel nr 5 mają jej żydowscy wspólnicy,
rodzina Wertheimerów, którzy wyjechali do Stanów Zjednoczonych.


Jednak Wertheimerowie czujnie przekazali swoje udziały wcześniej Félixowi Amiotowi,
który je oddał właścicielom po wojnie.
Dlatego zabiegi prawnika Chanel Renégo de Chambruna,
by pozbawić Wertheimerów dochodów z perfum Chanel nr 5, spełzły na niczym.

Poszła dalej i finansowała antyżydowski periodyk Le Temoin.

Mimo wielu kochanków, liczył się u niej ,jak mówił Paul Iribe
poryw portfela nie poryw serca.

Jean-Paul Sartre miał powiedzieć ,że Chanel jako człowiek była nędzną kreaturą.

Marlena w kostiumie Coco Chanel.

Jej biografia przypomina życiorys Marleny Dietrich.
Obie szły jak burza,raniąc inne kobiety ,sypiając z ich mężami.
Kochankowie kochali,ale żenili się z innymi paniami.
Nawet pogrzeb miały w tym samym kościele Św.Magdaleny w Paryżu.
Na obu pogrzebach była garstka ludzi.
Obie mieszkały w Paryżu a pochowano je poza Francją.
Jedną w Lozannie ,drugą w Berlinie.
Obie,mając najwspanialszych mężczyzn XX wieku,
umarły zapomniane w samotności.

Coco Chanel, astralités glamour
http://www.lachanelphile.com/category/photo-shoots/

DEAUVILLE The elegant seaside resort where Coco Chanel began her fashion empire


http://www.lefigaro.fr/lifestyle/2013/05/14/30001-20130514ARTFIG00449-sur-les-traces-de-chanel-enfant.php
http://www.dailymail.co.uk/news/article-2857133/Coco-Chanel-Nazi-spy-Fashion-designer-s-role-Second-Worl
https://birthcharts.astro-seek.com/birth-chart/coco-chanel-horoscope
https://www.myheritage.pl/names/diana_wyndham
http://archives.varmatin.com/article/var/puget-sur-argens-coco-chanel-le-drame-de-sa-vie-au-bord-dune-r
http://www.tatler.com/gallery/coco-chanel-biography-trivia
http://www.vogue.de/fashion-shows/designer/designer-coco-chanel#galerie/37
https://landlordrocknyc.wordpress.com/tag/coco-chanels-villa-for-sale/
http://www.vogue.it/en/people-are-talking-about/obsession-of-the-day/2012/03/ritz-hotel-paris-fire-place-vendom

Schellenberg, Walter Friedrich.

Antoni CIERPLIKOWSKI -ANTOINE

Antoni Cierplikowski,mimo wiedzy ogólnej,nie jest w Polsce w pełni doceniony…

.

A przecież  na przełomie XIX i XX wieku wpłynął razem z Coco Chanel,
na zmianę obrazu kobiety.(jak twierdzi Le Figaro )
Cierplikowski był
kolorowym ptakiem,przesądnym wariatem,ekscentrykiem,neurotykiem.
Jak zgodnie twierdzą biografowie,część historyjek jest być może zmyślona,
a jeżeli są prawdziwe,to mamy najbarwniejszą postać tamtych czasów.

Urodził się w Sieradzu, w wigilię, 24 grudnia 1884-jako koziorożec (AMBICJE) i
numerologiczna trójka (ARTYSTA)

 Rodzice Joanna z Majchrzaków i Antoni Cierplikowscy.

Dom rodzinny przy ul Dominikańskiej.

Bardzo związany z matką,która wmówiła mu że jest wybitny,
bo urodził się w dzień szczególny.

Biegał chętnie do pobliskiego kościoła,podobały mu się dekoracje ołtarza.

Kiedy chłopak miał lat 13,praktykował u cyrulika Czarneckiego,
Zajął się rwaniem zębów i stawianiem pijawek.
Wstrząśnięty śmiercią przyjaciela,popadł w depresję.
Matka by ratować syna,przeniosła go w inne otoczenie ,
do wuja Lewandowskiego, fryzjera, do oddalonej o 60 km Łodzi.
To tam nauczył się perukarstwa,trudnej sztuki tkania włosów na kanwie.

W 1901 jako siedemnastolatek, wyjechał do Paryża.

Najpierw  robił peruki w wynajętej piwnicy.Pracował pilnie – po 12 godzin dziennie.
To zaowocowało klaustrofobią .

Ale nadszedł rok 1909, który przyniósł bardzo wiele zmian w jego życiu:

Podczas pobytu w Londynie,po krótkiej znajomości,
w wieku 25 lat, poślubił ciężarną
Marie Louise Berthe Astier.

Po 3 miesiącach, urodził się jego jedyny syn,
Jacob Antoine Georges,który niebawem zmarł.

Antoni pozostał w przyjacielskich stosunkach z Marią,
aż do jej śmierci.Przeżyli pod jednym dachem 50 lat. Była dla niego perfekcyjnym biurem 😀

Antoine-horz

W tym samym 1909,otwiera pierwszy,prawdziwy zakład fryzjerski, przy Rue Cambon 5 w centrum Paryża.

Salon, zaprojektował przyjaciel Antoniego ,znakomity rzeźbiarz i malarz –Xawery Dunikowski.

We wnętrzach powiesił  obrazy swoich kumpli   😀 Picassa i Modiglianiego.

Dokonał rewolucyjnego posunięcie -mycie głów na miejscu  !
Pierwszy raz użył suszarki i kolorowych lakierów do włosów.

Był na ustach wszystkich elegantek  🙂

Owego szczęśliwego  roku 1909;
obciął na pazia ,czyli chłopczycę,czyli a la garconne,
40-letnią aktorkę francuską

Ewę Lawlliere.

Na tłumy nie trzeba było długo czekać .
Od tego momentu,STRZYŻENIE stało się jego wizytówką.
Przybiera pseudonim ANTOINE.

To tylko kilka  kobiet ,których włosów dotknęła ręka Antoniego:

Sarah Bernhardt,Edith Piaf,Eleonora Duse,
Elonora Roosevelt,Brygitte Bardot
(  również w filmie Babette idzie na wojnę.)
Do tego grona, należy dodać jeszcze
Marlenę Dietrich, Gretę Garbo,Polę Negri.

Oraz Josephinę Baker,stworzył fryzurę z okalającymi twarz pierścieniami .
Stylizacja została uwieczniona na historycznej okładce Vogue’a pierwszej, jaką zdobiła ciemnoskóra kobieta.

Jest na szczycie,ma wpływowych przyjaciół,
całą ówczesną bohemę.
Kupuje 8-piętrową kamienicę z widokiem na cmentarz Passy w XVI dzielnicy.
Pisze pamiętniki pod skromnym tytułem: Czesałem cały świat.

Jest królem życia!

W latach lat 1932-1937 wydaje magazyn dla kobiet  Antoine Document.

Ekscentryczny fryzjer, swoje włosy farbował na kolor błękitny i jeździł samochodem, który specjalnie zamówił od Citroëna – auto było w kształcie kwadratu, ze specjalnie wytłaczaną karoserią. Nosił habit, za przyzwoleniem mnichów, których chętnie wspomagał, a także pelerynę i rzemienne sandały. Nosił także fraki w kolorze białym, czerwonym, czarnym o bardzo wymyślnych krojach oraz buty na kryształowych obcasach. Na ręku nosił srebrną bransoletę z napisem „Memento Mori”, a drugą na kostce u nogi – ze swoim adresem. Mieszkał w Paryżu, a ponieważ ubóstwiał światło, zbudował sobie dom ze szkła. Szklane kolumny, schody, balustrady, nawet szklana trumna ustawiona w gabinecie, która służyła mu za posłanie. (za Anetą Olkowską)

Wojnę pan Antoni przeczekał  w Ameryce.
1939-1945 przebywał w Hollywood i pracował między innymi dla Metro Goldwyn Mayer.

W tym czasie, powstawały superprodukcje,
Przeminęło z wiatrem czy Czarnoksiężnik z krainy Oz,
a na etatach były m.in. Joan Crawford, Ginger Rogers i Katherine Hepburn.

U szczytu kariery posiadał na całym świecie 121 zakładów firmowych.

Jednak czas szybko mija…
a Antoine baluje jak młodzieniaszek;

28 stycznia 1965 r. kompozytor  Zygmunt Mycielski  zanotował w swoim „Dzienniku”:

…byłem na kolacji u Antoine’a Cierplikowskiego, słynnego fryzjera, który coś w 1908 roku założył na rue Cambron zakład fryzjerski i jest dyktatorem fryzur kobiecych od 50 lat, właścicielem ponad stu zakładów, milionerem, obłąkanym ‚pedałem’ i figurą, przy której filmy z Gretą Garbo (z lat dwudziestych) są bladym naśladownictwem tej Cierplikowskiej rzeczywistości. Ale żywotność tego 82-letniego faceta (występuje w białych, czerwonych frakach itp.) jest niebywała.

Cierplikowski zatęsknił za Polską.
Nocował w Europejskim, a z samolotu krążącego nad Sieradzem zrzucał białe kwiaty  😀

Za hojne dary dla polskich muzeów,otrzymał Order Polonia Restituta.

W końcu na starość,w roku 1970,
kupił  (lub otrzymał od miasta,jak piszą moi respondenci)
posesję przy ulicy Wierzbowej 43 w Sieradzu,
sprawdzoną najpierw nieodłącznym rekwizytem ,wahadełkiem.


Z przyjemnością uprawiał ogródek i leniuchował na hamaku.

Umiera 5 lipca 1976,w wieku 92 lat .

Zostaje pochowany zgodnie z życzeniem w habicie,
ale na miejscowym cmentarzu,a nie jak sobie życzył  w Paryżu.

Kopia pomnika dłuta Xawerego Dunikowskiego
Dusza odrywającą się od ciała
,na grobie Antoniego.
Oryginał z piaskowca (1918) był własnością Cierplikowskiego,
Został podarowany przez mistrza, wraz  z innymi dziełami rzeźbiarza,
Muzeum w Królikarni.

Jeszcze jedna niesamowita a wręcz makabryczna historia.
Na pogrzeb przybyli z Paryża przedstawiciele Stowarzyszenia Fryzjerów.
Pobrali od zmarłego, prawą „genialną” rękę  i pochowali ją na paryskim cmentarzu Passy,
tym, na który miał widok z okna (kwatera niedaleko Fernandela).

Nad cenotafem Antoine’a ,górowała do niedawna rzeźba Dunikowskiego, Pocałunek
Zniknęła. Według zarządu cmentarza zabrała ją rodzina.
Dziś, zamiast nazwiska Cierplikowski widnieje enigmatyczny napis:
J.J L.L
1969. 2003

W 1969, kwaterę wykupił i zwieńczył pomnikiem zamówionym u Dunikowskiego,sam Antoine.Widział to miejsce codziennie  z okien swojej kamienicy…
Dobra rozgrzewka, po nocy przespanej w trumnie…

Korzystałam:

http://www.sieradz-praga.pl
http://www.zeberka.pl/art.php?id=9189
Sławomir Kołodziejczyk,
Jan Pietrzak,
Elżbieta Cierplikowska
http://www.innastrona.pl/lifestyle_ludzie_cierplikowski.phtml
http://www.dailymotion.com/

http://www.krajoznawcy.info.pl/Paryz-Adres-z-widokiem-na-Wieze-Eiffla-a238.php