31 stycznia 2011,dokonałam na tym blogu,pierwszego wpisu.Jest ich obecnie 176.
Dostałam laurWORDPRESSU, za dwuletnią współpracę.Dziękuję 🙂
******************************
Dworzec Wrocław Główny,piękny,
jak miasto do którego należy.
Twórca projektu dworca we Wrocławiu, Wilhelm Grapow,urodził się w roku 1827 w Sycowie,
nieopodal Oleśnicy.
Ojciec pracował na kolei,co zdominowało życie rodziny.
Wilhelm i jego starszy brat Hermann,
najpierw skończyli oleśnickie gimnazjum,
następnie zostali architektami,tworzącymi dla kolei.
Hermann zaprojektował dworzec w Oleśnicy,
Wilhelm we Wrocławiu.(zmarł w roku 1903)
Projekt Wilhelma,który podjął się modernizacji istniejącego od 1857 w Breslau,
Dworca Kolei Górnośląskiej.
Powiększenie fragmentów dokumentu.
Projekt częściowy,złożono do zatwierdzenia 15 sierpnia 1887 w Berlinie.
Jak zmieniała się twarz dworca Głównego we Wrocławiu,
od momentu zakończenia budowy ?
Sztych,przełom wieku XIX/XX .
Breslau 1899.
Breslau 1917.
Breslau 1937
Breslau 1938.
Breslau 1938
WROCŁAW 1945
Jeszcze bez nazwy głównej,ale z orzełkiem.
Tuż po wyzwoleniu.Wrocław był wolny 6 maja 1945.
1947.Nieśmiały napis,bez orzełka.Warto porównać otoczenie dworca.
Z zaprzęgów bryczek,zamiana na furmanki.
Lata 60-te.Czcionka napisu,identyczna jak obecnie.
Wiesław, oraz
deklaracja miłości do Czerwonego Brata.
Przed ostatnim remontem.
I po.Piękny jak pałac z Baśni 1000 i jednej nocy.
Dalszy ciąg projektu ,skrzydło prawe.
Pan Wilhelm Grapow byłby zachwycony.
Z wielką starannością przywrócono świetność i urodę tej budowli.
Remont dworca trwał dwa lata i został oddany do użytku w 2012 roku.
Mam wrażenie, że wchodzę do łaźni tureckiej.
Piękne orientalne łuki.I złocenia..
Ciąg dalszy projektu,
i obecny wygląd.
Lata 60 ubiegłego wieku.Galeria z restauracją.
Widok obecny.
Lata 70 ?
I obecnie.Na pierwszym planie, telefon komórkowy 🙂
Wejście na perony,lata 50-60-te ?
Bramki i kontrolerzy.Albo bilet,albo peronówka.
Obecnie.
Przed podróżą,można udać się do miejsca,gdzie myślą o naszych potrzebach. 🙂
Kierunek- peron.
Jeszcze projekt,
(dodane 27 listopada 2014: Tu jakieś wątpliwości,proszę zerknąć do komentarza 🙂
i oryginał.
Najsłynniejszy wrocławski peron.
Peron trzeci.To z niego nie odjechał już Zbigniew Cybulski.
Pociąg po prawej do Katowic.Jego Katowic.Od lat z tego peronu…
Płyta pamiątkowa.
O szczegółach ,projektantach,odsłonięciu,pisałam w temacie: Zbigniew Cybulski
Podświetlana mapa Wrocławia.
Na ramie podane odległości z Wrocławia do innych miast .
Szkoda że tak mało czytelne,niewielkie literki,bo sam pomysł oryginalny.
(Podziękowania dla Wrocław Nowy Główny na FB,za info 🙂 )
Mimo ,że po przeciwnej stronie ulicy,
nierozerwalnie związany z wrocławski dworcem. Dobry wieczór we Wrocławiu. Od 1962 do 1990,uśmiechnięty jegomość, witał z kwiatami,
przybywających do Wrocławia.
Później zniknął.Ale od czego są pasjonaci miasta i neonów?
W roku 2010,wrocławski aquapark stał się,
za 30 tysięcy złotych, matką neonu.
W holu dworca nad kasami,również przywrócono neonowy napis.
.
Symbol mini domu na czas, kiedy zmierzamy na peron.
Wyruszamy w nadziei i gotowości, przeżycia czegoś nadzwyczajnego.
Ta walizka jest też namiastką tej tajemnicy.
Ładnie się wpisała hol dworca.
Dworca, po którym przemieszcza się 5 milionów,600 tysięcy podróżnych rocznie.
Największy kurort Riviery Costa del Maresme nad Morzem Śródziemnym.
Pierwsza wzmianka w 1101 roku.
Najpierw wioska rybacka,następnie zaawansowane rzemiosło szkutnicze,
po nim handel dalekomorski i przez ostatni okres, przemysł bawełniany.
Tak zmieniała się Calella.
Aż do dziedziny ,która obecnie dominuje i ciągle się rozwija: TURYSTYKA.
19-to tysięczne miasto, odwiedza corocznie 250.000 turystów.
Głównie Brytyjczyków, Niemców i Rosjan.
Mają do dyspozycji 14.000 miejsc noclegowych.
Widok miasta i promenady, podpatrzony na drugim piętrze,
stylowego, stuletniego domu.
Mieszkam w drugim rzędzie od góry,na drugiej płytce od lewej, w środku 🙂
Calella ma 3 kilometry plaż,
i 180.000 m ² piasku.Wyliczyli 🙂
Ma też dużo brzegów skalistych a na nich opuncje.
Owoce ze zdradzieckimi igłami 🙁
Bez specjalistycznych rękawic, nie udały mi się zbiory.
Hodowla kaktusów rozpoczęła się przed 30 laty,
kiedy rośliny zaczęły dotykać sufitu,
wyniesiono je na balkon,a następnie dostawiano kolejne egzemplarze.
Teraz tworzą atrakcję turystyczną.
Źródło świętego ELMA.
Erazm z Formii, znany też jako Elmo,
święty kościoła katolickiego i prawosławnego,
biskup, męczennik,
patron marynarzy i żeglarzy.
Oznakowanie ulic.
Przy każdej nazwie,ilustrowana historia synów z Calella (napis na jednej z płytek).
Można odczytać po symbolach:
lekarz,fabrykant tekstylny,biskup i poeta.
Znalazłam namalowany na płytce,oddalony ok 2 km od centrum,
budynek byłej bławatnej hali produkcyjnej,która powstała w 1885.
Tkano tu również bardzo słynne …damskie pończoszki.
Obecnie hala sportowa.
Zdjęcie po prawej Josep Renalias.
Kościół Najświętszej Marii Panny i św Mikołaja.
Zbudowany w 1747 w stylu klasycystycznym i rozbudowany w 1785.
Zaprojektowany przez Josepa Morato.
Całkowicie zniszczony w czasie wojny domowej w 1936.
Ponownie odbudowany w 1951.Msze również po polsku.
Rzeźby 12 Apostołów przed portalem głównym,pochodzą z 1563 roku.
Ajuntament, ratusz.
A przed nim orkiestra z Islandii z brzmieniem Glenna Millera.
Jak zamknę oczy,jestem tam..
Garra Rufa to rybki pochodne od karpiowatych,
znane jako,
The Doctor Fish, Kangal Fish.
Te pochodzą z Kangal w Turcji.
Na zdjęciu dwie rosyjskie nóżki 🙂
Tu zaś,cztery niemieckie.
Przy ulicy,w otwartej przestrzeni, mieści się zakład kosmetyczny,
Peeling w wykonaniu rybek.
Cena,8 €,za 10 min.
W Calella ,odbywał się coroczny Triathlon, Barcelona-Maresme.
Bardzo dobra organizacja,wszystkie służby pracowały na 100 %.
Moje fotografowanie,przyjął bez entuzjazmu.
Jeszcze kilka słów o gościach hotelowych.
Mimo,że do plaży jest 350 metrów,
całe towarzystwo, wyleguje się się przy hotelowym basenie.
Ci Irlandczycy,od początku przykuli moją uwagę.
Nie spodziewałam się tego,co zobaczę na powiększeniu…
Ten facet jest żywym nekrologiem.Opowiada światu,o cierpieniu po Janie…
Moja przyjaciółka Marja.
Przyjechała z rodzicami z Barcelony na weekend.
Przez kilka godzin,byłyśmy nierozłączne.
Jean Cocteau mówił, że jej imię jest jak pieszczota,
a nazwisko jak świst pejcza…
Dietrich to po polsku wytrych.
Najbardziej rozpoznawalne zdjęcie Marleny Dietrich,
wykonane w roku 1952 w NY, przez mistrza fotografii, Miltona Greena.
Zaliczone przez magazyn LIFE do 100 najważniejszych fotografii XX w.
Eksponowane w Muzeum Fotografii w Paryżu.
1903. Maria Magdalena Dietrich
urodzona 27 grudnia 1901 -( KOZIOROŻEC-Numerologiczna 5 ), o godz 21,15 w Berlinie,
w bogatej pruskiej rodzinie.
Rodzice Marleny Dietrich.
Mama, Wilhelmina Elisabeth Josephine, z domu Felsing,
to majętna właścicielka firmy produkującej zegary.
Ojciec, Louis Erich Otto Dietrich, zawodowy porucznik policji.
Państwo Dietrich z córkami ,Elżbietą i Marią Magdaleną.
1905.
W roku 1907,na skutek urazów po upadku z konia ,umiera ojciec.Marlena ma 6 lat.
Elisabeth ,czyli i Lizi i Lena,
Siostry Dietrich z matką.Ostatnie
na których można zobaczyć wizerunek starszej Lizi.
Marlena w swoje biografii, „zapomni ” o jej istnieniu.
W 1916,matka ponownie wychodzi za mąż,
za przyjaciela męża,pułkownika Eduarda von Löscha,
który wkrótce ginie na froncie I Wojny Światowej.
Wbrew krążącej legendzie,
nigdy nie przysposobił dziewczynek i Marlena nie nosiła jego nazwiska.
Na fotografii : świeżo poślubieni.Stoi :siostra ojczyma.
Marlena w szkole.
Dom urodzenia artystki, Berlin-Schöneberg,Leberstrasse 65
z widoczną tablicą pamiątkową.
Imię MAR-LENA powstaje z połączenia sylab z pierwszego i drugiego imienia
W 1923 roku wychodzi za mąż za producenta filmowego Rudolfa Siebera.
13 grudnia 1924 w Berlinie,rodzi się jedyna córka Marleny i Rudolfa, Maria Elisabeth Sieber
Mama Marlena z dwuletnią Marią-Elżbietą.
Próbuje być ,niemiecką mamą,
robi na drutach,gotuje.Córka w wywiadach twierdzi że takich ryb,
jak robiła matka,nie udało jej się zjeść nigdy.
Zdjęcie familijne,choć żadna z widocznych osób,nie jest szczęśliwa…
Małżeństwo się rozpada.
Ale pozostają mężem i żoną, aż do śmierci Rudolfa w 1976,
zachowując przyjazne stosunki.
Marlena utrzymywała nawet przez jakiś czas,męża i jego dziewczynę ,
rosyjską tancerkę, Tamarę Matul.
W 1929 roku w berlińskim kabarecie poznaje
Wiedeńczyka, Josefa von Sternberga, który w roku 1930,daje jej rolę w
Błękitnym Aniele. To on, tworzy Marlenę.
Zostają kochankami.
Von Sternberg zabiera ją do Hollywood,
wprowadzając do wielkiego filmowego świata.
Tam,rozwodzi się z nim żona, Riza Royce,uznając,
że w jej małżeństwie, jest za tłoczno.
1931.
Marlena z sześcioletnią Marią, w Los Angeles, w Kalifornii.
Dziewczynką zajmuje się kochanka męża,
a jednocześnie wielka przyjaciółka Marleny,Tamara Matul.
Telegramy Marleny do Tamary ;z pozdrowieniami i wyrazami tęsknoty.
1934.
Debiut Marii.Dziewięciolatka dostaje
małą rolę w filmie Josefa von Sternberga, Scarlet Empress,
opartym na życiu Katarzyny Wielkiej.
Gra Katarzynę, równolatkę.
I tak jak matka ,zostaje aktorką. Maria Eliabeth Riva.Dwukrotnie wychodzi za mąż.
Z drugiego związku ma 4 synów.
Marlena w 1935.
Przefarbowane włosy z ciemnych na blond ,porcelanowa twarz i czerwone usta,
to jej znaki firmowe.
Zaczyna być najlepiej opłacaną aktorką.
Ale w zanadrzu ma tajemnice; wstydliwy 41 nr buta,i teorię że, stopa to najbrzydsza część ludzkiego ciała 😀
I wymęczone ciągłym myciem dłonie;
Pobyty w hotelach,zaczynała od własnoręcznego szorowania łazienki. Cierpiała na baccilophobię, lęk przed zarazkami.
1937.
Pali ,pije uwodzi.Zarówno kobiety jaki mężczyzn.
Bierze od życia garściami.
Z nikim się liczy.
Dystansuje się do ludzi,wybierając tylko tych,którzy coś znaczą,
od których może coś wziąć.
Jej kochankami zostają,wybitni mężczyźni XX wieku:
Erich Maria Remarque
w czasie znajomości z nią ,pisał Łuk Tryumfalny,
więc bohaterkę wyposażył w jej cechy.
Kiedy zmarł, przekazano jej, papierośnicę. Dietrich napisała w swoim pamiętniku: „Dał mi papierośnicę! I zostawił tej strasznej kobiecie ( żonie, aktorce Paulette Godard) wszystkie pieniądze” Burt Bacharach
kompozytor,dyrygent,wydawca.Wyprodukował Marlenie 4 albumy i kilka singli.
Jego aranżacje pomagały tuszować niedoskonałości wokalne
gwiazdy. Ernest Hemingway SS Normandia.Kochankowie wracają do Ameryki,ze wspólnych z rodziną Kennedych,
wakacji na Lazurowym Wybrzeżu.
(Marlena trzyma jedną z ….132 teczek,robionych na zamówienie )
Alfred Hitchcock….
Szczyciła się tym,że na liście podbojów erotycznych,znaleźli się : Joseph P. Kennedy, Joseph P. Kennedy Jr i John F. Kennedy.
John Wayne,
Gary Cooper,(bez słowa zostawił ją na parkiecie i wyszedł z przyjęcia,gdy oświadczyła mu że jest w ciąży)
Maurice Chevalier, John Gilbert,
US generałowie :George Patton i James Gavin,
Frank Sinatra, Youl Brynner-(nie mogła mu podarować,że ją zostawił,
więc gdy zmarł na raka,powiedziała:tomu się to należało)
Michael Wilding, Mike Todd i włoski aktor Ralf Vallone.
To oczywiście,tylko mały fragment z długiej listy.
Ale nikt, już nigdy, nie zaproponował jej małżeństwa.
Po romansach,panowie wracali do żon….
Jawnie przyznawała się do biseksualizmu.
Wśród uwiedzionych ,była Edith Piaff i Judy Garland
Kenneth Tynan,krytyk z The Observer,napisał: Marlena Dietrich to”SEX BEZ PŁCI”.
Ona sama zaś twierdziła że jedyną,prawdziwą miłością jej życia był Jean Gabin.
Wspólna praca na planie nie odniosła sukcesu.
Romans też się skończył.
Kiedy Gabin zmarł, krótko po jej mężu,powiedziała: po razdrugi, zostaję wdową.
Marlena lansuje styl męski.
Kapelusze,proste szerokie spodnie.Niemiecki look.
Ale twierdzi,że Niemców nienawidzi.
Z wzajemnością,jak się okaże do końca.
W roku 1937, dostaje amerykańskie obywatelstwo.
TAJEMNICE :
A jak było naprawdę ?
Podczas wojny Elisabeth Dietrich -Will,jedyna siostra Marleny „zatrudniona była w stołówce i kinie” w …obozie w Bergen -Belsen.
Jej mąż Georg,również znalazł tam pracę ……..
Brytyjskiego generałOmar Bradley relacjonuje swoje wrażenia z kontaktu z Marleną w roku 1945.
Zjawiła się w Bergen Belsen w…. mundurze US Army, by ratować rodzinę.
(The Telegraph,na końcu link)
Ze skutkiem.
Po wojnie,Willowie pozostali w Belsen,doczekali się jednego syna.
Elisabeth zmarła w 1973.
W tajemnicy,aby nie zburzyć swego wizerunku,
Dietrich utrzymywała stały siostrzany kontakt i wspomagała ją finansowo. I kłamała opinii publicznej.
W 1960 rodacy bojkotują jej koncert w Berlinie.
A ona śpiewa,
antywojenną balladę: Gdzie są kwiaty ...
Autorami utworu są Pete Seeger i Joe Hickerson
a tytuł oryginału brzmi: „Hare Have All The Flowers Gone?”
Śpiewała ją po polsku ,również Sława Przybylska.
W latach 60,z powodu braku propozycji filmowych,
uaktywnia się estradowo.
Z Beatlesami w roku 1962,
oraz z Markiem i Wacikiem w roku 1964.
Marlena Dietrich odwiedziła Polskę dwukrotnie.
W 1964 i 1966.
Podczas drugich odwiedzin,poznała Zbigniew Cybulskiego,z którym wdała się w romans.
I oto,co napisała w swojej biografii:
OBSESYJNIE NIE GODZIŁA SIĘ ZE STAROŚCIĄ !
„Liftingi” ,robiła sobie sam.
Na początku,plotła ścisłe warkocze i ciągnąc je do góry,
przyklejała taśmą.Na to nakładała perukę.
Kiedy ta metoda przestała być skuteczna,
naciągała skórę twarzy i aby ją utrzymać,wbijała w czaszkę igły.
Na to,oczywiście,też perukę …
Dlatego w zestawie pierwszej potrzeby,zawsze miła antybiotyki,aby zapobiec infekcji.
Piła „odmładzające” mieszanki od profesora Paula Niehansa ze Szwajcarii,
wytwarzane z wnętrzności zabijanych owiec.
(Specjalizował się w iniekcjach ze świeżych komórek z zarodka krowy lub owcy).
Sztuczne rzęsy tylko z Kopenhagi, robione z prawdziwych włosów.
Nie pozwoliła robić zdjęć.Aż do ścigania za pomocą prawników.
Nikt nie mógł jej zobaczyć,nie wychodziła nawet na balkon.
Ale konsjerż,przehandlował za narkotyki jej zapasowe klucze i
ktoś z niemieckiego tabloidu,wszedł do jej mieszkania.
Najpierw udawała martwą,ale gdy zorientowała się ze to paparazzi,
wycelowała w niego plastykowym pistoletem.
Poskutkowało.Intruz uciekł !
Ostatni, 65 metrowy apartament na I piętrze,składał się z 2 pokoi.
Mieścił się w Paryżu przy Montaigne 12.
Okna wychodziły na dziedziniec.
Plan bardzo skromnego mieszkania,jak na aspiracje światowej gwiazdy.
Plan sypialni, wykonany przez Marlenę.
Miała podobną słabość ,jak Cybulski.Zbierała papierki.
Bilety.Recepty.Wyniki badań .Rachunki.
Notowała przemyślenia z obejrzanych filmów.
Nazbierała tony papierów, które wystawiono na licytacje. 300.000 sztuk drobnicy,oraz:
70 kostiumów,
150 par rękawiczek,
400 kapeluszy,
430 par butów,
16.500 zdjęć.
Np:rachunki za luksusowe produkty:1,280 $,
pudełko po lekach:896 $,
recepty:750 $
Wylicytowano razem 5 milionów,400 tysięcy $.
Wyselekcjonowane ,wartościowe dokumenty,córka przekazała
bezpłatnie do Muzeum Kinematografii w Berlinie.
Uwięziona w skromnie urządzonym ,wypełnionym dokumentami i scenariuszami mieszkaniu,
z którego nie wychodziła przez ostatnie 13 lat swego życia.
Przez 5, nie wstawała z łóżka.
Żywiła się tylko przetworzonymi na papkę produktami,
które przygotowywała jedyna osoba.
To wdowa po francuskim pisarzu, Alainie Bosquetcie,Norma Caplan
Była jej sekretarką,kołem ratunkowym,niańką,wrogiem i przyjaciółką.
Telefon.Jeden z dwóch,z których kontaktowała się ze światem.
Rachunki dochodziły do 7.500 $.
Dzwoniła też po pieniądze.
Do Burta Bacharacha. On-wysyłał jej 200 $,myśląc ,że to kaprys gwiazdy.
A ona naprawdę ,nie miała pieniędzy na czynsz.
W ekstremalnych sytuacjach sprzedawała kolejne,cenne papierośnice.
Lub naciągała znajomych.
Maria-Elisabeth Riva, twierdzi w swojej książce,
że matka była tyranem,porzuciła ją już w dzieciństwie,
prawie się nią nie zajmując.
Nie przebiera w informacjach,kompromitując rodzicielkę.
Bez ogródek pisze o jej lesbijskich skłonnościach,nimfomanii i alkoholizmie .
Krótko przed śmiercią,Dietrich wyraziła wolę powrotu do Ameryki.
Do swojego apartamentu, w NY przy 12 E 933 Park Avenue,
którego nie oglądała latami.
(Apartament został sprzedany przez wnuka, w roku 1998 za 615 tys $.)
Na końcu link ze zdjęciami wnętrz.
Córka zignorowała prośbę,mówiąc,że nie będzie mogła się nią zająć.
Przysłała syna,który próbuje przenieść babcię do Domu Opieki.
Nie udaje się.
Po wylewie,z niewydolnością nerek,wymęczona chorobą alkoholową,z niegojącą się nogą,którą złamała
spadając pijana ze sceny,
umiera 6 maja 1992, w wieku 90 lat.
Z jej szafki zniknęły wszystkie tabletki nasenne.
W kościele św.Magdaleny w Paryżu,odbyła się uroczysta msza.
Córka na ostatnią drogę wyposażyła matkę
w różaniec,krucyfiks (Dietrich była niewierząca)i zdjęcia wnuków.
Pogrzeb odbył się 16 maja1992 w Berlinie,przy dezaprobacie Niemców.
Odwołano zapowiadany państwowy pogrzeb.
Neonaziści zakłócili uroczystość,rozdając szkalujące ulotki.
Dlaczego wybrano Berlin ? Spekuluje się,że to cicha zemsta córki,
która po raz pierwszy, mogła przeciwstawić się woli znienawidzonej matki.
Grób Josefine von Losch ,matki Marleny.
Pochowana na Friedhof III,Stubenrauchstrasse 43-45,
w Berlinie -Friedenau, w skromnej mogile nieopodal matki.
Na wieńcu od niemieckiego reżysera Wima Wendersa widniał napis :
ANGELS DON’T DIE. Anioły nie umierają…
Dalej ma zagorzałych wielbicieli.
Na całe życie.Nawet nie marzyła o takich tatoo.
ma murale..
Place i ulice..
Marlena,TAK chciała być zapamiętana.
I chyba jej się udało.Przepłaciła to nałogami ,depresją i samotnością.
Ale tak wybrała…..
Jej paryskie mieszkanie- więzienie ,zostało sprzedane w roku 1998 za 615.000 $.
Korzystałam:
Żółte wycinki pochodzą z wywiadu,
przeprowadzonego przez p.Remigiusza Grzelę
z sekretarką Dietrich,Normą Bosquet-Coplan.
Przewodnik po Paryżu WordPress.com
http://www.parnas.pl/
http://www.vanityfair.com/style/features/2009/03/dietrich-kennedy200903
